Lotniskowce atomowe klasy Nimitz, klasa amerykańskich lotniskowców atomowych. Obecnie pływa 8 z 10 zamówionych przez armię USA okrętów tego typu (USS "Nimitz"  (stąd nazwa całej serii) - wszedł do służby - w maju 1975, USS "Dwight D. Eisenhower" CVN 69 - wszedł do służby - w październiku 1977, USS "Carl Vinson" CVN 70 - wszedł do służby - w marcu 1982, USS "Theodore Roosevelt"  CVN 71 - wszedł do służby - w październiku 1986, USS "Abraham Lincoln" CVN 72 - wszedł do służby - w listopadzie 1989, USS "George Washington" CVN 73 - wszedł do służby - w lipcu 1992, USS "John C. Stennis" CVN 74 - wszedł do służby - w grudniu 1995, ostatni - USS "Harry S. Truman" wszedł do służby - w lipcu 1998. Na pokładzie każdego z nich stacjonuje skrzydło lotnictwa taktycznego czyli ok. 80 maszyn. W zależności od rodzaju wykonywanych zadań ich skład i liczebność może ulegać zmianie, np. podczas operacji na Haiti w 1994 roku na lotniskowcu USS "Dwight D. Eisenhower" zastąpiono samoloty 50 śmigłowcami z jednostek lądowych. Zazwyczaj skład skrzydła lotniczego, bazującego na okręcie, wygląda następująco: 20 samolotów F-14D Tomcat w roli samolotów bombowo-myśliwskich, 36 samolotów F-18 Hornet, 8 samolotów S-3A/B Viking, 4 samoloty E-2C Hawkeye, 4 samoloty EA-6B Prowler, oraz śmigłowce: 4 SH-60F, 2 HH-60H Seahawk. Do ułatwiania startu na pokładzie znajdują się 4 parowe katapulty, samoloty są transportowane na pokład przez 4 podnośniki. Koszt jednego lotniskowca tej klasy to ok. 4,5 mld dolarów, koszt samolotów ok. 4 mld dolarów, koszt rocznej eksploatacji 2 mld dolarów.

Dane techniczne: długość pokładu 332,85 m, szerokość maksymalna pokładu 76,8 m, zanurzenie ok. 12 m, pełna wyporność od 90 do 102 tys. t, prędkość maksymalna ponad 35 węzłów (64,5 km/h). Uzbrojenie: nowsze okręty posiadają trzy lub cztery ośmiolufowe wyrzutnie Raytheon GMLS Mk 29 dla pocisków przeciwlotniczych Nato Seasparrow. Rakiety Seasparrow mają zasięg do 14.5 km. Lotniskowce uzbrojono także w wyrzutnie pocisków Raytheon RAM (Rolling Airframe) zapewniające obronę przeciwlotniczą na bardzo krótkim dystansie. Uzbrojenie artyleryjskie obejmuje cztery sześciolufowe działka 20 mm Phalanx Raytheon/General Dynamics Mk 15 zapewniające obronę przeciwlotniczą na krótkich dystansach. Działka mają szybkostrzelność około 3000 pocisków na minutę i zasięg 1.5 km. Ich pociski z uranowymi rdzeniami są w stanie zestrzelić nadlatujące rakiety przeciwnika oraz znajdujące się w zasięgu samoloty. Prócz tego okręty posiadają pasywne i aktywne systemy zakłócania wrogich radarów, rakiet i torped. Urządzenia radarowe: radary kontrolujące przestrzeń powietrzną: ITT SPS-48E 3-D operujący w pasmach E/F, Raytheon SPS49(V)5 operujący w pasmach C/D i Raytheon Mk 23 TAS, operujący w pasmie D. Do przeszukiwania powierzchni morza służy radar firmy Northrop Grumman Norden Systems SPS-67V operujący w pasmie G. Na poszczególnych okrętach może być zainstalowne nieco inne wyposażenie radarowe. Radary pokładowe kontrolują przestrzeń w promieniu 400 km, są one w stanie śledzić jednocześnie 2 tys. celów, nawet tak małych jak pociski rakietowe. W przypadku zagrożenia, w ciągu 10 minut okręt może wysłać do walki formację 30 samolotów bojowych.

Załoga: 3.184 marynarzy (w tym 203 oficerów), 2.800 członków personelu lotniczego i mechaników lotniczych (w tym 366 oficerów), 70 sygnalistów (w tym 25 oficerów). Liczebność załogi dla każdego z okrętów, jak również niektóre dane taktyczno-techniczne mogą się nieco różnić w zależności od okresu, w którym okręt był budowany. Zespół napędowy tworzą 2 reaktory atomowe General Electric A4W/A1G o mocy 194 MW. Oba reaktory atomowe poprzez wymienniki ciepła zasilają cztery zespoły turbin parowych, które poprzez przekładnie redukcyjne przenoszą napęd na cztery wały śrubowe. Okręty są wyposażone w cztery pięciopłatowe śruby napędowe o średnicy 6,3 m. Sterowność zapewniają dwa stery o wymiarach 8,7 x 6,6 m. Na wypadek awarii głównego napędu atomowego okręty są wyposażone w pomocniczą siłownię spalinową o mocy 8 MW. Zasilanie w energię elektryczną zapewniają zespoły turbogeneratorów o mocy ogólnej 64 000 kW. Siłownia spalinowa może również dostarczać mocy dla urządzeń elektrycznych.

Lotniskowiec klasy Nimitz ma wysokość porównywalną z 24 piętrowym budynkiem. Okręt ma 18 pokładów, z tego 9 nad i 8 pod hangarem. Pokład hangarowy jest pokładem wytrzymałościowym. Konstrukcja powyżej hangaru jest zdolna do pochłaniania energii wybuchów bez przenoszenia jej na kadłub. Pokład lotniczy, hangarowy i kadłub są opancerzone. Konstrukcja i rozmieszczenie pancerza opracowano pod kątem zabezpieczenia ważnych miejsc okrętu przed odłamkami. Pancerz z kevlaru w okolicach burt osiąga grubość 63,5 mm. Kadłub został podzielony grodziami wodoszczelnymi na ponad 2000 przedziałów. Dodatkową osłonę boczną daje system pełnych i pustych przedziałów przeznaczonych na paliwo lotnicze. Wszystkie te środki chronią kadłub przed skutkami wybuchów zewnętrznych. Dla ochrony przed rozprzestrzenianiem się pożaru kadłub jest podzielony 10 grodziami przeciwogniowymi. Kadłub wyposażono w system zbiorników balastowych i obsługujących je pomp, który jest w stanie wyrównać przechył 15 stopni w w ciągu 20 minut.

Na lotniskowcu ukazuje się codzienna gazeta, jest rozgłośnia radiowa, stacja telewizyjna, straż pożarna, biblioteka, szpital, supermarket, pralnia, dwa punkty usług fryzjerskich i poczta. W kambuzach jest przygotowywanych codziennie 18 tys. posiłków.

Lotniskowiec jest podstawową jednostką tzw. grupy uderzeniowej lotniskowca, składa się ona z reguły z jednego lotniskowca oraz kilku do kilkunastu okrętów wsparcia i osłony - krążowników, niszczycieli, fregat, trałowców, okrętów zaopatrzenia, desantowych i podwodnych.

W budowie znajdują się obecnie USS "Ronald Reagan" CVN 76 - planowane oddanie do służby - marzec 2003. Ostatni, dziesiąty okręt tej klasy ma być zbudowany w stoczni Newport News Shipbuilding Company pod oznaczeniem CVN 77 (nie ma jeszcze patrona) i oddany do służby około 2008 roku. Ma on zostać mocno zmodyfikowany, m.in. zostanie wyposażony w najnowocześniejsze technologie: wielofunkcyjne systemy radarowe, otwartą strukturę przesyłu informacji i dowodzenia oraz znacznej redukcji ulegnie załoga lotniskowca. Zniknie też wielopiętrowa nadbudówka (tzw. wyspa), gdzie umieszczone są centra nawigacji, dowodzenia i obserwacji. W jej zastępstwie powstaną dwie niższe nadbudówki wykonane ze specjalnych materiałów i ukształtowane tak, by sygnały radarowe przeciwnika mogły być łatwo rozpraszane.

Współpraca przy opracowaniu hasła: Rafał Kucharzyk.