Spoiler:

 

E-2C Hawkeye, samolot należący do kategorii AEWC&C co przetłumaczyć można jako System Powietrznego Wczesnego Ostrzegania, Dowodzenia i Kontroli. Zaprojektowany i zbudowany przez korporacje Grumman'a i Northrop'a. Hawkye jest następcą E-1B zbudowanego przez Grumman'a w połowie lat 50. W 1964 dostarczono U.S. Navy pierwszy samolot zbudowany specjalnie do zadań AEW (Airborn Early Warinig). Był to E-2A, intensywnie wykorzystywany podczas konfliktu wietnamskiego  następnie przeprowadzono modyfikacje i nadano nowe oznaczenie E-2B. Program E-2C rozpoczęto w 1968. Jest on trzecią generacja Hawkeye'ow. Prototyp E-2C odbył pierwszy lot w 1971, a pierwszy samolot dostarczono Marynarce U.S.A w 1973.

E-2C Hawkeye może monitorować 35 milionów kilometrów sześciennych przestrzeni powietrznej i ponad 480 tysięcy kilometrów kwadratowych powierzchni oceanu oraz wykrywać skutecznie zagrożenie zespołu floty (samoloty, rakiety, okręty). Hawkeye to platforma defensywna. Dzięki temu, że operuje na pułapie kilku kilometrów jego horyzont radarowy jest zwiększony i sięga dalej niż radiolokator naziemny. System radarowy AN/APS-145, w który wyposażony jest E-2C, automatycznie wykrywa, identyfikuje i śledzi cele z odległości ponad 500 kilometrów a jego systemy pasywnego wykrywania klasyfikują cele będące poza zasięgiem radaru. Radar dalekiego zasięgu o wysokiej rozdzielczości, pracujący wraz z urządzeniami IFF (rozpoznanie swój - obcy) i systemami biernymi (ESM) nadzorowany przez komputer, sporządza obraz sytuacyjny przestrzeni powietrznej oraz dostarcza informacji niezbędnych do prowadzenia działań obrony przeciwlotniczej. Załoga składa się z 2 pilotów i 3 operatorów.

Napęd to dwa silniki turbośmigłowe Allison T56-A-427. Charakteryzuje się on niskim zużyciem paliwa (możliwość długotrwałych lotów na wysokim pułapie) i krótkim startem (start z lotniskowca). Może on krążyć przez ponad 4 godziny w odległości 350 km od bazy.